Om de operaties van het blockchain-netwerk te regelen, wordt Crypto Staking gebruikt in combinatie met het Proof-of-Stake-protocol. Het staking proces begint met een minimum bedrag van de specifieke cryptocurrency die in het netwerk wordt gehouden voor een bepaalde periode zoals gespecificeerd door het protocol. 

De procedure is analoog aan het storten van geld in een bank en het overeenkomen om het niet op te nemen voor een bepaalde periode. Het PoS consensus systeem zal dan een node met meer tokens kiezen en toewijzen om het volgende blok te valideren en toe te voegen aan het netwerk. 

De node zal in ruil daarvoor een percentage van het token van de transactie ontvangen. In de meeste gevallen worden nodes gerangschikt op basis van het aantal tokens dat ze bezitten en de lengte van de tijd die ze hebben gestoken.

Elk crypto-activa heeft een protocol dat het minimumbedrag specificeert dat een gebruiker moet inzetten om in aanmerking te komen voor beloningspercentages. Als gevolg hiervan, hoe eerder je inzet en hoe groter het aantal ingezette munten dat je bezit voor de specifieke munt in de transactie, hoe hoger uw node zal worden toegewezen om het volgende blok te valideren en toe te voegen aan het netwerk. 

Niettemin wordt de node met de meeste munten vaak gekozen en royaler gecompenseerd. Voldoen aan de criteria voor de minimale inzet dient als onderpand als je probeert frauduleuze activiteiten te ontplooien, fouten op te nemen en de transactie dubbel op het netwerk te zetten.

Als de gekozen node zich bezighoudt met frauduleuze activiteiten zoals double-paste, of netwerkfouten maakt, zal een bepaald bedrag aan token of activa worden afgetrokken van zijn/haar staked coins. Bovendien, afhankelijk van de protocollen van de specifieke cryptocurrency, kunnen ze worden uitgesloten van staking. 

Staken op een gedecentraliseerd exchange is tijdrovend en kan voor veel gebruikers moeilijk zijn, omdat het kennis vereist van de infrastructuur van de cryptocurrency, rekenachtergrondkennis en -vaardigheden en een aanzienlijke hoeveelheid tijd voor het runnen en onderhouden van een node. 

Als gevolg hiervan zijn nieuwe stake alternatieven zoals Staking pool, Delegated proof of stake DPoS, en Proof of Authority PoA opgedoken om staking een eenvoudige opdracht te maken voor veel investeerders.

Gedelegeerd bewijs van inzet (DPoS) staat netwerk token houders toe om de rol van validator te zijn. Deze validators vormen dan groepen en bereiken onderling een overeenkomst. Stake pools, aan de andere kant, staan meerdere belanghebbenden toe om hun staking power middelen te bundelen om hun kansen te verhogen om beloond te worden. 

Deze initiatieven trachten de toegang tot inzetmogelijkheden te democratiseren voor investeerders die een klein aantal tokens op een specifieke blockchain bezitten.